دمنوش ریزمیوه های قرمز نیوشا (۱۰۰گرمی)

توضیحات

دمنوش ریزمیوه های قرمز

اگر قصد خرید دمنوش ریزمیوه‌های قرمز نیوشا دارید، پیشنهاد می‌کنیم حتماً توضیحات درج شده در این صفحه رو مطالعه کنید. می‌توانید دمنوش ریزمیوه‌های قرمز را از سایت ما تهیه کنید.
دمنوش ریزمیوه‌های قرمز نیوشا دارای خواص زیادی از جمله بهبود عملکرد قلب و عروق، تنظیم فشارخون، تنظیم قند خونپ و تسریع کاهش وزن. در ادامه به طور کامل در مورد دمنوش ریزمیوه‌های قرمز صحبت می‌کنیم.

گیاه توت فرنگی

نام تجاری گیاه توت فرنگی: Strawberry

نام علمی گیاه توت فرنگی: Fragaria × ananassa

تاریخچه توت فرنگی:

توت فرنگی با نام علمی Fragaria × ananassa گونه‌ای دو رگه و متعلق به جنس Fragaria است. تاریخ این میوه، به ۲۰۰۰ سال پیش برمی گردد. توت فرنگی‌های امروزی حدود ۲۰۰ سال پیش، از دورگه گیری بین توت فرنگی ویرجینیانا یا اسکارلت به عنوان والد نر و توت فرنگی چیلوئنسیس به عنوان والد ماده حاصل شده اند.

این گیاه، حدود سال ۱۳۰۰ میلادی در اروپا کشت می‌شد. توت فرنگی‌های وحشی، قرن چهاردهم میلادی در فرانسه، از جنگل به زمین زراعتی منتقل و به گیاهی اهلی تبدیل شدند.

حدود سال ۱۶۰۰ میلادی، توت فرنگی ویرجینیانا از گونه‌ی Fragaria virginiana، از شمال آمریکا به اروپا رسید. گسترش این گونه بسیار تدریجی بود و در اواخر سده‌ی ۱۸ و اوایل سده‌ی ۱۹میلادی به تدریج در انگلستان محبوب شد.

در دهه‌ی ۱۶۱۰ میلادی یکی از دولتمردان فرانسوی به نام فریزر، گیاه توت فرنگی چیلوئنسیس از شیلی را با خود به فرانسه برد. کشت این گیاه در شمال فرانسه گسترش یافت و مدتی پس از دورگه گیری این توت فرنگی با توت فرنگی ویرجینیانا نمونه‌ای جدید به وجود آمد.

این نمونه‌ی جدید در دهه ی ۱۸۰۰ میلادی به آمریکا صادر شد. باغبانان انگلیسی گونه‌ی جدید را از طریق دانه پرورش می‌دادند، پس از آن تعداد ارقام توت فرنگی از سه به سی رقم افزایش یافت.

گمان بسیاری از مردم بر آن است که توت فرنگی (strawberry) به دلیل انباشته شدن بوته‌های این گیاه با کاه و پوشال (straw) به این نام خوانده شده است. برخی منابع هم نامگذاری توت فرنگی را به دلیل آن می‌دانند که نخستین بار جوانان انگلیسی توت فرنگی‌های وحشی را برداشت می‌کردند و در توده‌ای احاطه شده از سبزه می‌فروختند با این وجود،

منشأ دقیق نام‌گذاری این گیاه هنوز بر ما معلوم نشده است. به نظر می‌رسد که نخستین رقم اصلاح شده، در دوره‌ی قاجار و زمان صدارت اتابک اعظم، از فرانسه به ایران آمد و اتابکی خوانده شد.

خواص توت فرنگی

• بهبود عملکرد قلب و عروق
• تنظیم قند خون
• تسریع کاهش وزن
• بهبود عملکرد مغز
• حفظ سلامت دهان و دندان
• ضد سرطان

دانستنی‌های توت فرنگی

در سال ۱۳۸۶ میلادی نخستین تلاش اساسی برای کشت و پرورش توت فرنگی به نام پادشاه فرانسه، شارل پنجم ثبت شده است که ۱۲ هزار گیاه توت فرنگی را در باغ سلطنتی خود پرورش داده بود.
هووی (Hovey) نام نخستین رقم توت فرنگی در آمریکا است که جدِّ گونه‌های جدید به شمار می‌رود و باغبانی به نام چارلز هووی آن را در سال ۱۸۳۴ م در کمبریج ماساچوست، پرورش داده بود.

توت فرنگی به دلیل شکل قلب مانند و رنگ قرمزش نماد زهره، الهه‌ی عشق شمرده می‌شد.
روی سنگ‌های محراب و ستون کلیساها در قرون وسطی طرح توت فرنگی حکاکی شده که نماد کمال و عدالت است.
هم اکنون، سالانه بیش از ۲۰ هزار تن توت فرنگی در ایران تولید می‌شود. استان‌های کردستان، گلستان و مازندران مناطق عمده‌ی تولید این محصول هستند.

گیاه تمشک

نام تجاری گیاه تمشک: Blackberry

نام علمی گیاه تمشک: Rubus fruticosus

تاریخچه تمشک:

نام علمی تمشک Rubus fruticus و متعلق به خانواده‌ی گلسرخیان است. قدمت این گیاه، به دوران پیش از تاریخ برمی گردد و اعتقاد بر این است که نخستین بار، در مناطقی از شرق آسیا رشدکرده است.

شواهد باستان‌شناسی نشان می‌دهد که ساکنان غارهای پارینه سنگی، تمشک می‌خوردند و در دوران‌های مختلف بخشی از رژیم غذایی انسان بوده است. احتمال می‌رود این گیاه، را مهاجران یا حیوانات به نقاط مختلف دنیا منتقل کرده باشند.

براساس مستنداتی که پالادیوس (نخستین اسقف مسیحیان ایرلند) ثبت کرده است، تمشک، تا قرن ۴ پیش از میلاد به دلایلی کشت و مصرف نمی‌شد. این میوه، در دوره‌ی هلنی (از قرن سوم پیش از میلاد تا قرن نخست میلادی) در اساطیر یونان نماد باروری بود.

در داستان‌های یونانی آمده است که تمشک، ابتدا سفید بود اما دایه‌ی زئوس با فرو کردن خار به انگشت خود، این میوه را با خون رنگ می‌کند. از آن پس، تمشک، قرمز رنگ می‌شود.

در قرون وسطی، تمشک میوه‌ی محبوب مردم بود به گونه‌ای که آب تمشک را در آثار هنری همچون رنگ استفاده می‌کردند. نخستین بار در قرن سیزدهم میلادی، شاه ادوارد اول مردم را به کشت تمشک در سراسر انگلستان تشویق کرد. تمشک را مهاجران اروپایی به آمریکا وارد کردند.

خواص تمشک

• تنظیم فشار خون
• تسریع کاهش وزن
• ضد التهاب
• ترمیم زخم
• ضد میکروب
• ضد سرطان
• تنظیم قند خون

دانستنی‌های توت فرنگی

سالانه حدود ۴۰۰ هزار تن تمشک در سراسر دنیا کشت و تولید می‌شود.
امروزه، در ایالات متحده بیش از ۵۰۰ مزرعه‌ی تولید تمشکِ ارگانیک وجود دارد.
تمشک وحشی پس از توت فرنگی و تمشک آبی سومین میوه‌ی محبوب در گروه توت‌ها محسوب می‌شود.
امروزه، کشورهای لهستان، آلمان، یوگوسلاوی، روسیه، شیلی و ایالات متحده‌ی آمریکا تولیدکنندگان اصلی تمشک در جهان هستند.
ایران دارایِ هشت گونه گیاه علفی و درختچه‌ای و غالباً تیغ‌دار با نام عمومی تمشک است که عمدتاً در مناطق جنگلی و غیرجنگلی شمال کشور، در استان‌های گیلان، مازندران و گلستان می‌رویند.

گیاه کرن بری

نام تجاری گیاه کرن بری: Cranberry

نام علمی گیاه کرن بری: Vaccinium macrocarpon Aiton

تاریخچه کرن بری:

کرن بری یکی از ۳ میوه‌ی بومی آمریکای شمالی است. نخست، فقط از نواحی شمال شرقی آمریکا برداشت می‌شد اما پس از آن در دیگر نقاط شمال آمریکا مثل ویسکانسین و شمال غربی اقیانوس آرام و شیلی هم پرورش داده شد.

در حدود سال ۱۵۵۰ میلادی، بومیان آمریکا تنها کسانی بودند که این میوه را استفاده می‌کردند. بومیان، با ترکیب کرن بری له شده با گوشت گوزن غذایی به نام پِمیکانا تهیه می‌کردند.

آنان، این میوه را توت شگفت‌انگیز (wonder berry) می‌نامیدند. در سال ۱۶۲۰ میلادی مهاجران و مسافران موارد مصرف کرن بری را از بومیان آموختند. مهاجران آلمانی و هلندی این میوه را «کرنی- بری» (crane-berry) یا توت مرغ ماهیخوار، نامیدند.

این نامگذاری، به سبب شباهت رنگ شکوفه‌های کرن بری با سر و گردن مرغ ماهیخوار یا علاقه‌ی این پرنده به خوردن آن بود. سرانجام این واژه کوتاه به cranberry تبدیل شد.

خواص کرن بری

• بهبود عملکرد مجاری ادراری
• بهبود عملکرد قلب و عروق
• حفظ سلامت دهان و دندان
• بهبود عملکرد دستگاه گوارش

دانستنی‌ها کرن بری

بومیان آمریکایی از رنگ قرمزِ کرن بری برای رنگ‌آمیزی فرش، پتو و لباس استفاده می‌کردند.
نخستین بار در سال ۱۶۸۳ مهاجران، آب کرن بری را تهیه و مصرف کردند.
کشت و پرورش میوه‌ی کرن بری در مقیاس انبوه و به صورت تجاری از دهه‌ی ۱۸۰۰ میلادی به بعد آغاز شد.

گیاه زرشک

نام تجاری گیاه زرشک: Black Barberry

نام علمی گیاه زرشک: Berberis integerrima Bunge

تاریخچه زرشک:

زرشک متعلق به خانواده Berberidaceae است و حدود ۶۵۰ گونه دارد. گونه‌های مختلف زرشک در قسمت‌های مختلف دنیا مانند ایران، چین، آسیای میانه و بسیاری از کشورهای اروپایی، آفریقایی و آمریکایی به خوبی شناخته شده‌اند.

در میان گونه‌های مختلف زرشک، دو گونه‌ی زرشک پلویی  یا معمولی  (Berberis vulgaris) و زرشک آبی یا سیاه  (Berberis integerrima) در ایران معروف هستند. زرشک سیاه یک درختچه خاردار با چوب‌های زرد و برگ‌های بیضی متمایل به کشیده است که میوه‌های کوچک، قرمز و بیضوی با دو یا سه هسته کشیده دارد.

پیدایش زرشک احتمالا پیش از دوره پالئوسن (Palaeocene) در آسیای شرقی بوده است. این جنس دارای دو مرکز تنوع است: آسیا (یا اوراسیا) و دیگری آمریکای جنوبی. زرشک معمولی منشأ آسیایی دارد و به احتمال زیاد کوه‌های آسیای میانه و غربی است.

در برخی از مناطق (به عنوان مثال ایالات متحده)، این گیاه به عنوان یک علف هرز مهاجم و مضر تلقی می‌شود. زرشک آبی در بسیاری از مناطق ایران توزیع می‌شود. همچنین در ازبکستان و قرقیزستان، قزاقستان، تاجیکستان، عراق، ترکیه، ترکمنستان، افغانستان، پاکستان، کشمیر و شمال غرب چین یافت می‌شود.

زرشک نام عربی این میوه است که دلالت بر یک پوسته یا صدف دارد و بسیاری از نویسندگان براین باورند که این نام به این دلیل از این واژه گرفته شده است که برگ‌های آن شبیه به قسمت داخلی پوست صدف، براق و جلادار هستند.

تصور براین است که نام زرشک اولین بار توسط ابن رشد (در زبان لاتین اورئوس)، نویسنده عرب درباره داروها، در مورد این میوه به کاربرده شده است.

خواص زرشک

• بهبود عملکرد قلب و عروق
• تنظیم کلسترول خون
• بهبود عملکرد کبد
• تنظیم قند خون
• تنظیم فشار خون
• تسریع کاهش وزن
• ضد التهاب
• ضد سرطان
• افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی
• ضد میکروب
• ضد درد

دانستنی‌ها زرشک

پیشینه کشت زرشک در ایران به دو قرن پیش باز می‌گردد.
بیش از ۹۵ درصد از محصول زرشک در استان خراستان تولید می‌شود.
مصریان باستان از زرشک به همراه دانه‌های رازیانه برای جلوگیری از طاعون استفاده می‌کردند.

گیاه چای ترش

نام تجاری گیاه چای ترش: Roselle، Hibiscus، Sour tea

نام علمی گیاه چای ترش: Hibiscus sabdariffa L.

تاریخچه چای ترش:

هیبیسکوس یا چای ترش که به آن چای سرخ یا چای مکّی هم می‌گویند، بومی هندوستان تا مالزی است و سال‌ها پیش به آفریقا برده شد. این گیاه در قرن هفدهم، در برزیل، و قبل از سال ۱۸۰۴ در گواتمالا برای مصارف غذایی کشت می‌شد. در اوایل دهه ۱۸۹۰، دکتر وبر، آن را در فلوریدا کشت کرد ولی به دلیل یخبندان شدید همه گیاهان از بین رفتند. چای ترش تا پس از جنگ جهانی دوم، در جنوب و مرکز فلوریدا در باغ‌های خانگی کشت می‌شد.

در سال ۱۹۶۲، چای ترش در مصر بیشتر به دلیل مصارف دارویی کشت می‌شد تا غذایی. در سال ۱۹۷۱، گل‌های این گیاه در سنگال، تولید و خشک می‌شدند و از آنجا به میزان ۱۰ تا ۲۵ تن در سال به اروپا حمل می‌شدند. امروزه این گیاه به میزان وسیعی در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری توزیع شده است و گل آن برای تهیه‌ی مربا، نوشیدنی و چای، در مصر، ایران، تایلند و کشورهای غربی کاربرد فراوان دارد.

خواص چای ترش

• تنظیم فشار خون
• تنظیم قند خون
• تسریع کاهش وزن
• تنظیم کلسترول خون
• ضد سرطان
• بهبود عملکرد کبد، به شما پیشنهاد میکنیم مقاله “دمنوش نیوشا برای کبد چرب” را مطالعه کنید.
• ضد افسردگی

دانستنی‌های چای ترش

زنان اهل تاهیتی و هاوایی گل چای ترش را به نشانه‌ی این که مجرد هستند، پشت گوش راستشان قرار می‌دهند. اگر این گل پشت گوش چپ قرار گیرد، نشانه‌ی تأهل آن‌ها است.
مصریان برای خنک نگه داشتن بدن در اقلیم گرم سرزمینشان، چای ترش می‌نوشند.
مردم سودان و مصر در نُطق‌های مراسم عروسی و گردهمایی‌های فامیلی، چای ترش می‌نوشند.
از روغن گل و برگ چای ترش برای تقویت رشد مو و جلوگیری از ریزش آن استفاده می‌شود. این روغن را پیش از استحمام روی پوست سر ماساژ می‌دهند.

گیاه آلبالو

نام تجاری گیاه آلبالو: Sour cherry

نام علمی گیاه آلبالو: Prunus cerasus

تاریخچه آلبالو:

آلبالو با نام علمی Prunus cerasus گونه‌ای از جنس Prunus و متعلق به خانواده‌ی گلسرخیان است. این گیاه، بومی کوه‌های قفقاز است و احتمال دارد بذر آن را پرندگان به دیگر نقاط دنیا از جمله اروپا برده باشند. برخی هم اعتقاد دارند، آلبالو بومی مناطقی در شرق اروپا است. پایه‌های بذری نوع گیزلا و مازارد جنس Prunus به طور گسترده در سراسر اروپا و شمال آمریکا گسترده شده اند. آلبالو بسیار محبوب ایرانیان بود و نخستین بار رومی‌ها این میوه را مدتی پیش از قرن نخست میلادی به انگلیس وارد کردند.

در قرن شانزدهم میلادی، هنری هشتم، کشت آلبالو را در انگلستان متداول کرد. نخستین بار بذر درخت آلبالو را مهاجران انگلیسی در ۱۶۲۹میلادی، به آمریکا وارد کردند. پس از آن فرانسوی‌ها هسته‌های آلبالو را از نرماندی (منطقه‌ای در شمال غرب فرانسه) با خود به آمریکا آوردند و در امتداد رودخانه‌ی سن لوران کاشتند. درختان آلبالو بخش بزرگی از باغ‌های مهاجران فرانسوی در شهرهایی مثل دیترویت و وینسنس را به خود اختصاص می‌داد.

خواص آلبالو

• بهبود عملکرد قلب و عروق
• کاهش التهاب مفاصل
• تنظیم قند خون
• بهبود کیفیت خواب
• تنظیم فشار خون
• ضد سرطان
• افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی

دانستنی‌های آلبالو

نام انگلیسی میوه‌ی آلبالو (Cherry)، از نام شهری در ترکیه به نام کراسوس (Cerasus) گرفته شده است.
درختان آلبالو در ۲۷ کشور در سراسر جهان، در مساحتی به وسعت ۶۱۳ هزار هکتار کشت و پرورش می‌شوند.
رومیان در هنگام پیروزی و جشن این میوه را روی میز پذیرایی خود قرار می‌دادند.